منابع چربی و پروتئین در خوراک های جدید

انواع خوارک جایگزین  برای دام

گاو ها می توانند خوراک هایی را مصرف کنند که غیر نشخوار کنندگان قادر به استفاده از آن ها نیستند.

استفاده از خوراک های جایگزین بخصوص در شرایطی که قیمت غلات و به ویژه ذرت بالاست محل بحث بسیار است.

یکی از نکات مثبت برای متخصصین تغذیه گاو ها، تنوع خوراک مورد استفاده نشخوار کنندگان است. تنها کافی است تا کارشناس تغذیه، آنالیزی از ماده مورد استفاده داشته باشد تا بداند نیاز های حیوان را چگونه برآورده کند. در این مطلب به مواردی که در آنالیز چربی و پروتئین باید در نظر گرفت می پردازیم.

• چربی

جدا از پروتئین موجود در خوراک های جایگزین، چربی آن ها نیز باید مورد توجه باشد. برای همه کاملا روشن است که چربی های غیر اشباع مواد خوراکی می تواند تجزیه مواد فیبری در شکمبه را دچار مشکل کند. چربی های اشباع مثل تالو (روغن دامی) مشکلات کمتری ایجاد می کنند. برای مثال در آزمایشی که 6% از دو نوع چربی اشباع و غیر اشباع به گاو ها خورانده شد، گروهی که چربی های غیر اشباع مصرف کردند نسبت به گروه مصرف کننده چربی های اشباع به طور مشخص قابلیت هضم کمتری از همی سلولوز و NDF داشتند.

مساله مهمی که باید در نظر داشت این است که ضایعات مواد خوراکی باید در هر محموله جدید که خریداری می شوند برای تعیین مقدار چربی و پروتئین مورد سنجش قرار بگیرند. چرا که تغییر در مواد مغذی محتوی آن ها می تواند بسیار متفاوت باشد.

پودرچربی کلسیمی مانافت منبع غنی از اسیدهای چرب غیراشباع ضروری است و به واسطه‌ی فناوری تولید، بدون تأثیر منفی بر عملکرد شکمبه از آن عبور کرده و با هضم در شیردان و جذب در روده، به بهبود عملکرد تولیدی و تولیدمثلی دام کمک می‌کند.

• پروتئین

با افزایش قیمت جهانی ذرت در سال 2008، مصرف بعضی اقلام خوراکی حاوی پروتئین از جمله خوراک گلوتن (با گلوتن معمول متفاوت است و مقداری نشاسته دارد که می تواند به عنوان منبع انرژی هم باشد) با هدف کاهش مصرف ذرت، افزایش یافت. مساله ای که در پی این راهکار ایجاد می شود این است که پروتئین اضافه در خوراک منجر به افزایش مقدار آمونیاک در شکمبه شده و مقدار خوراک مصرفی حیوان کاهش می یابد. همچنین استفاده از پروتئین مازاد، منجر به هزینه اضافی برای گاو می شود. چرا که گاو باید هزینه متابولیکی پرداخت کند تا قسمت مازاد و مصرف نشده توسط حیوان را دفع کند. علاوه بر هزینه متابولیکی که حیوان پرداخت می کند، مقدار زیاد نیتروژن دفع شده در محیط می تواند مشکلات محیط زیستی ایجاد کند. باید توجه داشت که پروتئین دفع شده می تواند به آمونیاک تبدیل شود و وارد جو شود. در واقع بیش از 42% از نیتروژن دفع شده به صورت آمونیاک وارد جو می شود.